Schelvis
Melanogrammus aeglefinus
FR: églefin, aiglefin, UK: haddock, DE: Shellfisch
lokaal: sint-pieter, petrusvis
Schelvis is een beenvis, die behoort tot de orde van de kabeljauwachtigen en familie is van de kabeljauwen. Ze leven van IJsland en het noorden van Noorwegen tot in de Golf van Biskaje.
De rug van schelvis is donkergroenbruin met zilverwitte flanken. De buik is wit. Schelvis heeft drie rugvinnen en twee anaalvinnen – wat typisch is voor de meeste kabeljauwachtigen. Ze hebben een kleine mond met een korte kindraad. Op hun flank hebben schelvissen een grote zwarte vlek boven de borstvin. Ook de zijlijn is zwart. Schelvis en steenbolk lijken op elkaar. Verschillend is de inplanting van de anaalvin. Volwassen vissen hebben een lengte van 40-50 cm. Schelvis kan 80 cm lang worden.
Kwaliteit
De beste schelvis koop je van juni tot en met februari. In de winkel moeten ze een minimale lengte van 30 cm hebben. Omdat de soort veel en grote schubben heeft, wordt ze vooral als filets verkocht, zowel vers als diepgevroren.
Bereiding
Het visvlees van schelvis is iets zachter dan dat van kabeljauw, maar minstens zo smakelijk. Goed nieuws, want je kan alle kabeljauwbereidingen ook met schelvis maken.
In het Verenigd Koninkrijk is schelvis de favoriete vis voor de erg populaire ‘Fish and Chips’. Ook de gerookte schelvis, de zogenaamde haddock, is er superpopulair en wordt koud gegeten. In België is de haddock moeilijker te verkrijgen, duizend bommen en granaten nog aan toe.
Voedingsinformatie
De gemiddelde voedingswaarde van schelvis per 100 g is:
- 72 kcal
- 0,2 g vetten
- 18,2 g eiwitten
Bewaring
Verse vis is natuurlijk het lekkerst. Recht van de winkel op je bord, dat is het beste. Moet je verse vis toch even kunnen bewaren? Volg dan deze richtlijnen voor bewaren, diepvriezen en ontdooien om de smaak optimaal te houden.
